منظومه شمسی در تونل مغناطیسی عظیمی محاصره شده است - مجله بوشهری ها

طبق اعلام دانشگاه تورنتو، پژوهشگران مدلی را توسعه داده اند که یک ویژگی ناشناخته کیهانی را آشکار می نماید و نشان از قرارگیری منظومه شمسی در یک ساختار تونل-مانند مغناطیسی دارد. این مدل در حقیقت بر دو ساختار اصلی در آسمان تمرکز می نماید: مهمیز قطبی شمالی (North Polar Spur) و ناحیه بادبزنی (Fan Region) که ساختارهای دیده شده در نقشه رادیویی از کهکشان هستند.

در حالی که این ساختارها از زمان کشف در دهه 1960 میلادی ظاهرا پیوندی با هم نداشته اند و هر یک به صورت جداگانه آنالیز شده اند، اکنون یک تیم پژوهشی در دانشگاه تورنتو به سرپرستی دکتر جنیفر وست (Jennifer West) پیشنهاد می نمایند که آن ها در حقیقت بخشی از یک میدان مغناطیسی بزرگ تونل-مانند هستند که منظومه شمسی را دربر گرفته است.

وست درباره این یافته که در نشریه ساینس (Science) منتشر شده گفت: اگر به آسمان نگاه کنیم، این ساختار تونل-مانند را در هر جهتی که بنگریم، در محدوده امواج رادیویی مشاهده می کنیم.

شبیه سازی در طیف رادیویی

تیم پژوهشی دانشگاه تورنتو برای رسیدن به این نتیجه گیری، مدل کامپیوتری اختصاصی خود را با شبیه سازی ساختار آسمان در محدوده امواج رادیویی، آن طور که از زمین دیده می گردد، توسعه داد. با استفاده از این مدل، پژوهشگران توانستند تشخیص دهند که این دو ساختار با رشته های مغناطیسی مانند طناب به هم متصل شده اند.

وست تخمین می زند که این ساختارها تقریبا 350 سال نوری از منظومه شمسی ما فاصله دارند و طول آن ها حدود 1000 سال نوری است.

پژوهش های آینده

این تیم در حال برنامه ریزی برای تکمیل مدل های پیچیده تر در آینده است تا دریابد که نقش تونل های مغناطیسی در کهکشان چیست. وست گفت: میدان های مغناطیسی به صورت مستقل وجود ندارند و همه آن ها باید به یکدیگر پیوند داشته باشند. بنابراین گام بعدی درک بهتر شیوه اتصال این میدان مغناطیسی محلی به میدان مغناطیسی کهکشانی در مقیاس بزرگ تر و بعلاوه اتصال آن به میدان های مغناطیسی کوچک تر مانند زمین و خورشید است.

هنوز دقیقا معلوم نیست که چه چیزی این ساختارها را ایجاد می نماید اما اگر این تونل های مغناطیسی به میدان های مغناطیسی دیگری مرتبط باشند، محدودیت ها و پیامدهای دیگری هم خواهد داشت. علاوه بر این می تواند به درک بهتر شکل گیری و تکامل میدان های مغناطیسی کهکشان ها و دیگر ساختارهای رشته ای موجود در اطراف راه شیری یاری کند.

این کشف یک دریچه نو پیش روی جامعه علمی قرار داده است که باید با جزئیات بیشتری کاوش گردد اما در هر صورت همان طور که وست اشاره می نماید: هر زمان که به آسمان شب نگاه می کنیم، تصور اینکه این ساختارها در همه جا وجود دارند، بسیار مجذوب کننده است.

عکس کاور: طرحی گرافیکی از برهم کنش میدان های مغناطیسی

Credit: Shutterstock

منابع: Futurism, Clear People