شناسایی مکانیزمی عجیب در چشم که مانند تلسکوپ عمل می نماید - مجله بوشهری ها

به گزارش خبرنگاران، به نقل از اسپوتنیک؛ یک تحقیق که به وسیله گروهی از دانشمندان دانشگاه روچستر آمریکا اجرا شده، بر روی ناحیه بسیار کوچک و حساسی در انسان متمرکز شده که دانشمندان آن را فووولا می نامند، که بخش کوچکی از شبکیه است که ما از آن برای تماشا جزئیات استفاده می کنیم.

فووئولا در ناحیه ای به نام ماکولا واقع شده است، قسمت مخروطی مایل به زرد پر از گیرنده های نوری، تنها حدود 0.35 میلی متر قطر دارد و در مرکز فووئا واقع شده است، که فقط حاوی سلول های مخروطی و یک ناحیه مخروطی شکل از سلول های مولر است. گیرنده های مخروطی که طولانی تر، نازک تر و متراکم تر از هر مکان دیگری در شبکیه هستند، که به این ناحیه توانایی داشتن بالاترین حدت بینایی در چشم را می دهد.

به عنوان مثال، هنگامی که در میان جمعیت در پی شخصی می گردیم، یا سعی می کنیم علامت هدایت و رانندگی را در جاده ای از راه دور ببینیم، این همان نقطه ای است که به آن تکیه می کنیم.

چشم حرکات غیرارادی سریعی انجام می دهد که به عنوان حرکات دائمی طبقه بندی می شوند، دانشمندان آن ها را میکروساکاد می نامند، که تا حدودی شبیه به لرزش سریع است و معمولاً در حالی رخ می دهد که نگاه مان را به یک مکان خاص معطوف می کنیم و در بیشتر حیواناتی رخ می دهد که سیستم بینایی مشابهی با انسان دارند.

مطالعه نو که نتایج آن در مجله علمی PNAS منتشر شده است، نشان می دهد که این حرکت بسیار کوچک که همه احساس نمی نمایند مسئول به طور موقت بینایی ما است، که به نظر می رسد به طور کلی بینایی را بهبود می بخشد و نه برعکس..

کوری موقت بینایی را بهبود می بخشد

تحقیقات نو نشان می دهد که چگونه این جابجایی ها که در آن منطقه رخ می دهد شامل یک دوره بسیار کوتاه کوری نیز می گردد که بینایی ما به طور اتوماتیک مسدود می گردد.

ما متوجه شدیم که پلک زدن دقیق چشم با دوره های کوتاهی از بازداری بینایی همراه است که در آن اساساً نابینا هستیم به این معنی که اگر بخواهید در این دوره فرد کاملاً نابینا می گردد.

یک چشم پزشک، محقق در دانشگاه روچستر در نیویورک و نویسنده اصلی این مطالعه می گوید: نتایج ما نشان می دهد که مرکز بینایی هر بار که دید خود را تغییر می دهیم دچار تنظیمات شدید و سریع می گردد و این تنظیمات در دوره ای صورت می گیرد که چشم وارد این مرحله موقت کوری می گردد.

دانشمندان این فرآیند را مانند چرخاندن یک تلسکوپ برای به دست آوردن دید واضحی از منطقه در نظر گرفته اند که در طی آن چشم در طی این جابجایی های بزرگ در نگاه، مانند نگاه کردن به داخل و خارج از صفحه کامپیوتر، موقتاً کور می گردد و قبلاً مستند شده است.

شش داوطلب مطالعه، در طی یک آزمایش عملی، کک هایی را جست وجو کردند که روی یک تکه خز روی صفحه رایانه می پریدند. داوطلبان در واقع فقط به نقاط روی پس زمینه ساخته شده از اشیاء طبیعی که شبیه خز حیوانات است نگاه می کردند، اما به محض تماشا پریدن کک ها دکمه ای را روی صفحه کنترل فشار دادند.

دانشمندان از یک اسکنر برای ثبت این انقباض چشم شرکت نمایندگان در حالی که آن ها به کک ها نگاه می کردند، استفاده کردند و متوجه شدند که داوطلبان نمی توانند مستقیماً قبل و بعد از چرخاندن مستقیم چشم های خود و حتی زمانی که مستقیماً به آن ها نگاه می نمایند، کک های دیجیتال را ببینند، اما به محض پریدن، آن ها را مشاهده کردند.

ممکن است این از دست دادن کوتاه بینایی برای این اتفاق می افتد که ما با حرکت چشمانمان تصور نکنیم که دنیا در حال تغییر است، به این معنی که چشم فرآیند ادراک را سرکوب می نماید و بنابراین سیستم بینایی ما قادر به برقراری ثبات است.

اسکن چشم نشان داد که بینایی در مرکز چشم پس از این دوره های کوتاه نابینایی به سرعت بهبود می یابد.

ما در آزمایشگاه خود ابزار هایی با وضوح بالا برای مطالعه بینایی در چنین مقیاس کوچکی داریم، در حالی که تحقیقات دیگر از لحاظ تاریخی بر روی نواحی اطراف چشم متمرکز بوده است، جایی که دقت لازم نیست.

این لحظات کوچک نابینایی به قدری سریع اتفاق می افتد که فرد از وقوع آن بی اطلاع است و تمام تغییرات بینایی میکروسکوپی را که هنگام نگاه کردن به اطراف رخ می دهد، متوجه نمی گردد.

بیشتر بخوانید:

کوررنگی چیست و چگونه درمان می گردد؟

4 بیماری مرتبط با چشم و علائم آن ها