وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی به چاپ نمایش نامه های ترجمه اهمیت نمی دهند
به گزارش مجله بوشهری ها، خبرنگاران: داریوش مؤدبیان، گفت: ناشران نمایش نامه ها حمایت نمی شوند چه برسد به مترجم ها، و وزارت ارشاد مدت هاست که به این بهانه که در اولویت او نیست نمایش نامه خریداری نمی کند و مرکز هنرهای نمایشی هم حتی اگر هم بخرد بعد از دوسال پولش را می دهد.
جهت دریافت مشاوره خدمات اصول طراحی کاتالوگ صنعتی از بهترین و مجربترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی تا چاپ کاتالوگ های تبلیغاتی حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرنگاران، شب گذشته اولین برنامه مجله تئاتر در سال 92، به آنالیز ترجمه تئاتر در ایران با حضور داریوش مؤدبیان پرداخت. این برنامه که با اجرای و کارشناسی منوچهر اکبرلو روی آنتن رفت، در بخش نقد آثار روی صحنه تئاتر با حضور محمد حاتمی و منتقد جدید برنامه، رامتین شهبازی، نمایش سه گانه اورنگ را نقد و آنالیز کرد.
اشکان غفارعدلی، کارشناس برنامه در ابتدا با مطرح کردن این سؤال از داریوش مؤدبیان که چرا ساز و کارهای ترجمه در ایران طوری بوده است که ما بیشتر مصرف نماینده بوده ایم و داد و ستدی صورت نگرفته است؟ بحث را شروع کرد و مؤدبیان در پاسخ به این سؤال، گفت: نمایش نامه را باید ترجمه کرد و به زبان خودش اقتباسش داد و ترجمه اتللو که صد و بیست سال پیش واژه جنابعالی را تغییر داد و آن را به عالیجناب تعمیم داد، از ظرافتی آن است که به کار رفته است. همین طور می توان ترجمه های ارسطو را نیز مثال زد. این را با قاطعیت می گویم که ما مترجم تئاتری خوب نداریم که در فهم نمایش نامه مشکل نداشته باشد.
وی در رابطه با نبود آثار تولیدی خوب در این عرصه، اظهار کرد: من وقتی کاری را ترجمه می کنم، بیش از آن با نویسنده نمایش نامه مباحثت می کنم. در دوران دانشجویی اگر نمایش نامه ای را می خواستم ترجمه کنم، با دیدن نویسنده حتما از او سوال می کردم؛ چرا که باید مسلط به زبان نویسنده شد. مسلط شدن به زبان، مترجم را صاحب کرسی، افکار و نظریه می نماید. نویسندگان بزرگ میراث جهانی هستند و مطعلق به همه اند.
کارگردان نمایش قرارداد... با مرگ در پاسخ به سوال کارشناس برنامه مبنی بر اینکه چرا ما نتوانسته ایم برای تئاتر ایران نظریه پردازی کنیم تا برای مخاب خودمان قابل درک باشد؟ پاسخ داد: نظریه پردازی مبتنی بر یک جریان تئاتری است. جریان تئاتری باید تمام جوانب را معین کند، مسئولان فقط دستور ندهند، باید نظریه پرداز را حمایت گردد. مسئولان اینگونه عمل می نمایند که مثلاً به پژوهشگر می گویند راجع به تئاتر پس از انقلاب تحقیق کند و در کتاب بگوید همه چیز خوب بوده است. در تمام جهان نهضت های ترجمه به جریان روشنفکری تبدیل شده اند، این بدان معناست که یک مترجم، روشنفکر است.
وی توضیح داد: انجمن نویسندگانی داریم که باید بخش مترجم هم داشته باشد که این بخش در حد خودش می تواند تاثیرگذار باشد، اما در مقابل نیروهایمان را متمرکز ننموده ایم و پاتوق هایمان را جمع نموده ایم. وقتی ناشر نمایش نامه ها حمایت نمی شوند چه برسد به مترجم ها، ارشاد مدت هاست که نمایش نامه خریداری نمی نماید و این بهانه را دارد که در اولویت ما نیست. مرکز هنرهای نمایشی حتی اگر هم بخرد بعد از دوسال پولش را می دهد. مدت هاست هیچ سمیناری برگزار نشده است که مترجم ها را منسجم کند.
وی توضیح داد: اولویت مترجمان نسل اول، تعهدهای اجتماعیشان بوده است، اما دغدغه آن ها این نیست. یک مترجم باید زبان مبدا و مقصد را بشناسد. ترجمه هرکار باید تغییر کند. آثار اصلی از سوی نویسندگان صاحب نظریه است. ترجمه به سرعت به روزرسانی می گردد و برای هر اجرا، ترجمه جدید ضروری است و زبان اجرایی نیز تغییر می نماید.
منبع: تسنیم