سالن های ورزشی در دوران کرونا خطرناک هستند؟! - مجله بوشهری ها

با افزایش شیوع کرونا و زیاد شدن شمار مبتلایان به کووید-19 سالن های ورزشی در نقاط مختلف جهان بار دیگر در های خود را به روی مراجعه کنندگان بسته اند. سالن های ورزشی در موج اول کرونا هم برای مدت طولانی تعطیل بودند.

اما دلیل علمی بسته شدن سالن های ورزشی چیست؟ آیا آن ها در همه گیری و شیوع کرونا از فروشگاه ها و رستوران ها خطرناک ترند؟و چطور دولت ها که با افزایش موارد ابتلا به ویروس کرونا توصیه می کنند مراقب سلامت جسم و روان خود باشیم، باشگاه های ورزشی را می بندند؟

علم در این مورد چه می گوید؟

پروفسور جاناتان بال، ویروس شناس دانشگاه ناتینگهام است. او می گوید: به طور معمول افراد با شدت و نیرو ورزش می کنند یعنی عمیق تر و تند تر نفس می کشند. پس احتمال دارد ذرات و آئروسل هایی پخش کنند که افراد دیگر را بیمار کند.

او همچنین اشاره می کند که در سالن های ورزشی افراد دستگاه ها را لمس می کنند، مثل دستگیره وسایل و بعد دست خود را به صورت شان می زنند. در اینجا یک، اما وجود دارد. پروفسور بال می گوید این خطر با کار هایی مثل تهویه خوب هوای سالن، تمیز کردن مرتب دستگاه ها، فاصله گیری اجتماعی و ضد عفونی دست ها به طور چشمگیری کم می شود.

با توجه به اطلاعاتی که از اداره بهداشت عمومی انگلستان دریافت کرده ام فکر نمی کنم که فضای سالن های ورزشی کانونی برای ویروس ها باشد. اگر قرار باشد سالن های ورزشی تحت نظارت بیشتری قرار بگیرند بسیار مهم است که دولت و پژوهشگران، اطلاعات و داده هایی که منجر به چنین تصمیم گیری و محدودیت هایی شده را توضیح دهند.

او اضافه می کند: من فکر می کنم دولت و مقامات محلی مکان های مختلف را از جهت کاهش میزان انتشار ویروس ارزیابی و بررسی می کنند، اما جنبه های اقتصادی شرایط را هم در نظر می گیرند.

در نتیجه ما ظاهر ماجرا را طور دیگری می بینیم، بعضی افراد محدود یت بعضی فعالیت ها را غیر منصفانه می بینند در حالی که برای مثال رفتن به بار و رستوران هم چنان مجاز است.

ممکن است مناطق و فعالیت های خاصی را در نظر بگیریم، چون به طور تعیین در این فعالیت ها خطر انتشار بیماری بیشتر از فعالیت های دیگر نیست. از طرفی هم اثرات اقتصادی ماجرا را ممکن است کم اهمیت تلقی کنیم، اما می دانید که این تصمیمات سیاسی است و به همین دلیل ممکن است باعث سردرگمی خیلی از ما شود.

تنها اطلاعات موجود دولت در مورد باشگاه های ورزشی از گزارش ناظران اداره بهداشت عمومی انگلستان به دست آمده است که بر مبنای اطلاعات و داده های سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (ان اچ اس) تهیه شده است. در هفته منتهی به 11 اکتبر، تماس های 73،561 نفر از کسانی که آزمایش ویروس کرونای آن ها مثبت بود، ردیابی شد. از این تعداد، 20،776 نفر در هفت روز گذشته جایی بوده اند که حداقل یک فرد مبتلا را ملاقات کرده اند.

حدود 620 نفر از این تعداد گفتند که به باشگاه های ورزشی رفته اند. ما نمی دانیم که آن ها بیماری را در باشگاه ورزشی گرفته باشند فقط می دانیم که آن ها به باشگاه ورزشی هم رفته اند. آیا این تعداد زیاد است؟ نمی توان به راحتی معین کرد، برای این کار باید در نظر بگیرید چند نفر به طور معمول به سالن ورزشی می فرایند و برای مثال آن را با تعداد افرادی که به سوپرمارکت می فرایند مقایسه کنید.

نکته اینجاست که در آمار آخرین هفته، حضور در سالن های ورزشی به مورد ششم در فهرست مکان های عمومی رسیده بود. حتی بالاتر از کسانی که به دانشگاه می رفتند یا کسانی که در آسایشگاه ها کار می کردند و کسانی که برای خرید لباس به فروشگاه ها می رفتند؛ و دولت هم بی تردید به این نکته توجه کرده است.

گروه مشاوران علمی دولت بریتانیا گفته است که تعطیلی سالن های ورزشی و مراکز تفریحی به طور بالقوه می تواند عدد آر (تعداد متوسط افرادی که هر فرد بیمار می تواند مبتلا کند) را کاهش دهد، اما معین و تخمین آن بسیار سخت است.

مراجعه کنندگان باشگاه های ورزشی چه می گویند؟

ناتان پنمن، مربی ورزش می گوید: من واقعاً از این ماجرا گیج و سردرگم و آشفته شده ام. احساس عجیبی در باشگاه است. همه کسانی که اینجا هستیم در این مورد اتفاق نظر داریم. این ورزشکار 28 ساله ٔ اهل لیورپول بلافاصله پس از آخرین تمرین ورزشی خود و پیش از آنکه محدودیت های تازه در این شهر اجرا شود با ما گفتگو کرد.

او می گوید: هیچ کس سر در نمی آورد چرا سالن های ورزشی باید تعطیل شوند، اما بقیه جا ها مثل فروشگاه ها و رستوران ها بتوانند باز باشند و به کار خود ادامه دهند.

خیلی طول خواهد کشید تا محدودیت های ویروس کرونا از باشگاه های ورزشی بریتانیا برداشته شود ناتان می گوید کار در باشگاه ورزشی هم از نظر سلامت جسمی و هم سلامت روانی برای او خیلی مهم است. سلامتی و تندرستی جسمی و روانی در حال حاضر باید اولویت اصلی برای همه مردم باشد. هم چنین برای دولت، نه اینکه طوری برخورد کند که باشگاه های ورزشی هیچ اهمیتی ندارند. این رفتار پیام نامعقولی به مردم می دهد.

ناتان می گوید افرادی که او در باشگاه های ورزشی آموزش می داد همه قوانین را رعایت می کردند. اما جک اوکلشاو، 29 ساله، در این مورد تردید دارد. او در ناتینگهام، منطقه دیگری از انگلستان زندگی می کند که با میزان بالای موارد ابتلا به بیماری روبه رو است.

ناتینگهام در سطح 2 محدودیت ها واقع شده است یعنی هنوز باشگاه های ورزشی می توانند باز باشند. جک می گوید: اوایل دلم می خواست تلافی کنم برای همین تا می توانستم به باشگاه می رفتم.

باید بگویم کارکنان باشگاه ورزشی تمام اقدامات لازم را انجام داده بودند تا آدم احساس راحتی کند و این شرایط را خیلی جدی گرفته بودند و همه چیز را رعایت می کردند.

مردم حاضر در باشگاه بودند که گاهی همراهی نمی کردند.

جک از اعضایی که دستگاه ها را پس از استفاده تمیز نمی کنند دلسرد شده است و فکر می کند مسئولان باشگاه باید با سختگیری بیشتری پیگیر اجرای قوانین باشند. من مایلم با شنا کردن سلامت روانی و آرامش خود را به دست بیاورم.

در باشگاه ورزشی ما باید جا رزرو کرد، اما می بینی که آدم ها راحت می آیند و هر جا کنار استخر خواستند می نشینند. جوک می گوید همه این ها باعث شده است که حالا او کمتر به باشگاه ورزشی برود.