حضور پرسپولیس در فینال آسیا افتخار ملی است یا باشگاهی؟
به گزارش مجله بوشهری ها، پرسپولیس در حالی که تنها یک امتیاز از دو بازی ابتدایی خود کسب نموده بود، به شکل معجزه آسایی توانست راهی فینال لیگ قهرمانان آسیا گردد. در روز های ابتدایی پرسپولیس در قطر شاید خوش بین ترین هواداران این تیم هم تصور نمی کردند سرخپوشان راهی مرحله حذفی لیگ قهرمانان آسیا شوند، اما دو پیروزی پیاپی مقابل التعاون و درخشش خرید های تازه یحیی گل محمدی مقابل الشارجه پرسپولیس را راهی مرحله حذفی لیگ قهرمانان کرد. پرسپولیس در ادامه نیز تیم های عظیمی را از پیش رو برداشت و با کنار زدن السد پرمهره، پاختاکور و النصر منسجم و قدرتمند راهی فینال عظیم ترین رقابت باشگاهی فوتبال آسیا شد.
صعود پرسپولیس به فینال باعث شد تا بار دیگر این سوال مطرح شود که آیا این پیروزیت جنبه یک پیروزی ملی دارد و طرفداران رقبای این تیم باید از فینالیست شدن آن ها خرسند باشند یا تنها این شادی سهم طرفداران پرسپولیس است و آن ها هستند که می توانند از پیروزیت باشگاه شان را جشن بگیرند؟ اگر جواب چیزی غیر از این است پس این همه کل کل بین قرمز و آبی در فضای مجازی و گاهی دست به دعا بالا بردن خیلی از طرفداران استقلال برای قهرمان نشدن پرسپولیس چیست؟
صحبت های داخلی؛ افتخار ملی
صحبت های آمیخته به تعارف از گذشته تا حال در فوتبال ایران رواج داشته است. صحبت هایی که احترام هم در آن موج می زند و شاید مهم ترین نمونه آن بحث ملی بودن رقابت باشگاه ها در عرصه بین المللی است. برای نمونه صحبت های روز های گذشته کریم باقری، مربی و پیشکسوت باشگاه پرسپولیس نشان می دهد که این نگاه چقدر در فوتبال ایران رایج است.
او در مصاحبه اخیر خود درباره ملی بودن افتخار قهرمانی آسیا گفته است: قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا قطعاً نتایج مثبتی برای ما خواهد داشت؛ چه از منظر اقتصادی و چه از منظر عظیم تر. این می تواند استعداد های جوان را به فوتبال و کوشش برای حرفه ای شدن ترغیب کند. این قهرمانی آن ها را تشویق می نماید تا برای رسیدن به پیروزیت به کوشش خود ادامه بدهند؛ بنابراین فوتبال در سراسر ایران چه در سطح باشگاهی و چه در سطح ملی شکوفا می شود و به ما این امکان را می دهد که بازیکنان آموزش دیده ای داشته باشیم که آینده تیم ملی را می سازند.
شاید بتوان موضوع احترام و تعارف را نیز را از زاویه دیگری دید. صمد مرفاوی که از برنامه لیگ برتر ناراضی است در مصاحبه اخیر خود گفته است: پرسپولیس نماینده ایران در فینال لیگ قهرمانان آسیا محسوب می شود و من به عنوان یک ایرانی دلم می خواهد با قهرمانی به ایران بازشود، ولی در کمال احترام به این تیم و طرفداران محترمش، قرار نیست برنامه لیگ برتر به خاطر پرسپولیس عوض شود. او حتی اعتراض خود را با چاشنی تعارف و احترام مطرح نموده است و این موضوع دقیقاً بحثی است که در فوتبال ایران رواج دارد.
دنیا و نمونه های متفاوت
گاهی عوض شدن برنامه بازی هایی که نزدیک به ملاقات مهمی هستند رخ می دهد و با تصمیم مسئولان لیگ ها بازی ها به زمان دیگری موکول می شوند. دو فصل قبل مسئولان لیگ هلند برای حمایت از آژاکس زمان برخی بازی های این تیم را به تعویق انداختند تا نماینده کشورشان با آمادگی بالایی مقابل تاتنهام و رئال مادرید به میدان برود. البته عکس این موضوع هم وجود داشته است. مثلا در اسپانیا مادریدی ها نمی خواهند سر به تن بارسایی ها باشد و بلعکس.
در لیگ آن ها کمتر پیش آمده که وقفه ای طولانی برای یک تیم لحاظ نمایند، اما می توان گفت اتفاقی که در فوتبال ایران برای بازی پرسپولیس و نساجی رخ داد، بی سابقه بود. تنها علتی که برای برگزار نشدن این بازی می توان عنوان کرد مبتلا نشدن بازیکنان پرسپولیس به کرونا بود. اما باید در نظر داشت که میان بازی نساجی و پرسپولیس و فینال آسیا سیزده روز فاصله وجود داشت که مدت زیادی به حساب می رود و احتمالاً هیچ لیگی در فوتبال دنیا چنین استراحتی به نماینده خود در یک رقابت قاره ای نخواهد داد.
اما بحث دیگر، حمایت کردن تیم یا تیم های رقیب به دلیل نگاه ملی است. موضوعی که شاید بین اسطوره های تیم متفاوت محل اختلاف باشد، اما درمورد طرفداران می توان گفت علاقه دارند که شکست تیم رقیب را ببیند. حتی گاهی این موضوع پیچیده تر می شود و شدت علاقه به باخت تیم رقیب افزایش می یابد. در سال 2012 سهمیه تاتنهام در گروی باخت چلسی به بایرن مونیخ در فینال لیگ قهرمانان اروپا بود و در نتیجه طرفداران تاتنهام از بایرن مونیخ حمایت کردند. البته در آن فینال چلسی پیروز شد بایرن مونیخ را در شکست دهد تا به تنها تیم شهر لندن تبدیل شود که در لیگ قهرمانان اروپا قهرمان شده است.
اسطوره ها نیز مانند طرفداران از باخت تیم رقیب حمایت می نمایند، اما گاهی استثنا هایی پیدا می شوند؛ رائول، اسطوره باشگاه رئال مادرید در فینال لیگ قهرمانان سال 2015 از بارسلونا حمایت کرد و گفت: وقتی آن ها قهرمان لیگ قهرمانان شوند من خشنود می شوم. در آخر بارسا یک تیم اسپانیایی است و من نگرانی ای از عمومی کردن این موضوع که از قهرمانی شان خشنود می شوم ندارم. حرف های رائول در زمان خود نیز عجیب بود و جنجال های زیادی را به همراه داشت.
اما در آخر می شود از نگاه منطق با این قضیه برخورد کرد؛ اینکه سلیقه هر فرد در جامعه حرف آخر می زند و باید به آن احترام گذاشت؛ هیچ قانونی درمورد شادی و ناراحتی وجود ندارد و هر طرفداری می تواد از باخت رقیب خود خشنود شود یا همراه طرفداران آن تیم جشن بگیرید. یک استقلالی می تواند دعا کند پرسپولیس قهرمان آسیا نشود، چون در بین کل کل های روزانه این اصلا خوشایند نخواهد بود، اما شکی وجود ندارد که هیچ کسی یک طرفدار آبی را مواخذه نخواهد کرد که چرا از شکست پرسپولیس خشنود بوده است! بازی پرسپولیس می تواند یک بازی ملی، یک بازی باشگاهی و اصلا یک افتخار باشد و این فقط به سلیقه طرفداران بر می شود و بس.
منبع: فرارو